Despair breagha. Bha an seinneadair is sgrìobhadair òran dùthchail dùthchail is taobh an iar, Rodney Crowell, a ’dol tron bhaile air latha fuar fuar sa Ghearran, agus fhuair mi cothrom bruidhinn ris mu eu-dòchas brèagha, a tha cuideachd na thiotal òran air a’ chlàr aige a tha ri thighinn. , An coigreach.
Tha e air aon de mhaighstirean an fhaireachdainn singilte sin, an staid inntinn so-ruigsinneach, seductive, caoidh agus fuasgailte a tha na eu-dòchas brèagha, agus às deidh dha faighinn air ais bho dhealbh dhealbhan a-mach air an North Fork reòta, thachair mi ris anns an t-seòmar aige aig an Parker Meridien.
Tha fios agad air Rodney Crowell, ceart? Ùghdar air aon de na dhà no trì òrain dùthchail is taobh an iar a chaidh a sgrìobhadh a-riamh, nam bheachd-‘Til I Gain Control Again-cuide ri clasaigean gun àireamh eile. Tha thu eòlach air ma leugh thu an colbh seo, leis gu bheil mi air bruidhinn mu dheidhinn nam oidhirpean gun sgur (ach is dòcha duilich) a bhith a ’toirt air luchd-inntleachd a’ Chinn a Tuath aithneachadh cho math sa tha an sgrìobhadh ann an òrain dùthchail is taobh an iar, aig a ’char as fheàrr. Ciamar, ma dhealaicheas tu bho rangachd gnàthach gnè, tha cuid den sgrìobhadh Ameireaganach as fheàrr de sheòrsa sam bith ga dhèanamh san fhoirm sin.
Agus - tha mi creidsinn gu bheil e do-dhèanta gun a bhith a ’toirt iomradh - tha fios agad gu bheil thu eòlach air cho math ri fear-cèile Rosanne Cash, gnè eile de eu-dòchas brèagha. Bha e na riochdaire air cuid de na h-obraichean as bòidhche a bh ’aice. (Èist ri Ache Seachd Bliadhna agus caoidh.)
Agus tha fios agad air eu-dòchas brèagha, nach eil? A bheil duine ann nach eil? Bha thu a ’faireachdainn, eadhon ged nach do dh’ ainmich thu sin. Chan e trom-inntinn a th ’ann; chan e dìreach lionn-dubh a th ’ann, cho brèagha‘ s as urrainn dha lionn-dubh a bhith. Tha e rudeigin sentimental agus spioradail. Tha fios agad, mar eisimpleir, ma tha na nobhailean spioradail spioradail Graham Greene a ’toirt uiread de thoileachas ciontach dhut’ s a tha iad dhomhsa. (Tha iad mu dheidhinn toileachas ciontach, thig gu smaoineachadh air. No ciont agus toileachas. Mar a tha a ’mhòr-chuid de dh’ òrain dùthchail is taobh an iar.)
Gu dearbh, ann an co-thuiteamas mòr tar-iomradh (sgeulachd fhìor!), An latha a choinnich mi ri Rodney Crowell thàinig mi tarsainn air seantans iongantach, an epigraph gu Greene’s The End of the Affair. Chan e an nobhail Greene as fheàrr leam idir; Tha mi nas motha de ghille Heart of the Matter. Ach an sin bha e, rudeigin nach do dhìochuimhnich mi gu tur no nach do mhothaich mi a-riamh gus am faca mi e air a ghairm ann an aiste Christopher Hitchens ’air Greene-an epigraph (bho Leon Bloy) aig toiseach The End:
Tha àiteachan aig an duine na chridhe nach eil ann fhathast, agus a-steach annta a ’dol a-steach gu fulang gus am bi iad ann.
Tha! Tha Graham Greene na sgrìobhadair òrain dùthchail is taobh an iar air Caitligeachd Angla-sentimental. Is e Rodney Crowell an seinneadair dùthchail is taobh an iar de loners a Tuath mar mi-fhìn. A ’mapadh an terra incognita, cha robh an t-uabhas eagalach de chall, an eu-dòchas àlainn nach robh eadhon ann, gus an do sgrìobh e na h-òrain sin.
Is e Southerner a th ’ann, a rugadh ann an Houston, ach bha suidheachadh reòta an North Fork den dealbh aige a’ dèanamh ciall: Coltach ri obair Greene, tha stiletto deighe anns na h-òrain as fheàrr le Rodney Crowell a tha a ’dol gu cridhe a’ ghnothaich.
A ’dol suas am baile gus coinneachadh ris, bha mi dòigh air choireigin a’ clàradh, air a ’chlàr-teip a bha mi a’ toirt, dreach tinny den òran Rodney Crowell a bha mi a ’cluich gun sgur air CD aig an taigh. A ’cleachdadh a’ ghnìomh modh ath-aithris (bu chòir seo a bhith ri fhaighinn a-mhàin le òrdugh-leigheis), tha mi a ’smaoineachadh gun do dh’ èist mi ri ‘Til I Gain Control Again còrr is 50 uair, a’ lorg a dhìomhaireachd, gun a bhith a ’fàs sgìth dheth a-riamh. Tha an t-òran na dhìomhaireachd dhomhsa - a mhòrachd agus a irioslachd, brèagha anns an ath-shaoradh aig an aon àm, an coltas spioradail agus an eu-dòchas.
Tha mi creidsinn gu bheil cuid de dhaoine a ’dèiligeadh nas làidire ri òrain san fharsaingeachd na cuid eile, agus bidh cuid a’ gabhail ri òrain sònraichte ann an dòighean a tha a ’coimhead cus eadhon dhaibh fhèin. Is dòcha gu bheil rudeigin aige ris na suidheachaidhean anns an cuala mi an toiseach ‘Til I Gain Control Again. Bha e aig toiseach aon de na seachdainean as fheàrr de mo bheatha, an oidhche nuair a thòisich mi a ’siubhal tro stàitean a’ Chamais còmhla ri Willie Nelson agus a chòmhlan. Bha e aig cuid de talla lionn giganto taobh a-muigh McAllen, Tex., Tha mi a ’creidsinn, shìos faisg air a’ chrìch.
Aig deireadh a ’chiad chuirm, shuidh an sluagh stoirmeil ann an sàmhchair uamhasach (mar a rinn mi) mar a rinn Uilleam dreach scorching, gu dearbh cha mhòr gu maireannach a’ briseadh sìos de ‘Til I Gain Control Again. Chan eil mi a ’smaoineachadh gun d’ fhuair mi a-riamh thairis air an eu-dòchas àlainn aig an àm sin.
Is e seo aon de na h-òrain sin a tha làidir gu leòr airson do bheatha atharrachadh. Ann an cuid de dhòighean, a-riamh bho chuala mi e, cha robh mi a-riamh mar sin; Cha d ’fhuair mi a-riamh smachd a-rithist. Tha e mar gum biodh cumhachd pairilis neònach an-còmhnaidh aig cuid de gheasan hypnotic cumhachdach a chuir an gnìomh leis na teudan fosglaidh thairis air m ’inntinn agus mo chridhe.
Is e abairtean neo-àbhaisteach nan rannan a tha gan tionndadh gu rudeigin beairteach agus neònach, tha, ach dha-rìribh is e an t-sèist a tha na chomharra dìomhair hypnotic:
A-muigh air an rathad a tha romham a-nis,
Tha oidhirpean ann far am bi mi a ’snìomh.
Tha mi an dòchas dìreach gun urrainn dhut mo chumail a-nis,
‘Gus an urrainn dhomh smachd fhaighinn a-rithist.
Cha toil leam aithrisean gnèitheach a dhèanamh (chan eil sin fìor), ach mura h-eil thu air a chluinntinn, chan eil thu dha-rìribh eòlach air eu-dòchas brèagha - chan ann san iuchair shònraichte seo.
Co-dhiù, mar a thachair, bha Rodney Crowell gu math comasach air beagan ùine a chuir seachad a ’bruidhinn mu sgrìobhadh òrain agus gnothaichean mar sin air an fheasgar sin. (Nochd e eadhon gu bheil e a ’sgrìobhadh a chuimhneachain, a tha mi deiseil airson a leughadh a-nis.)
Agus dh ’innis e dhomh an sgeulachd mu thùs Beautiful Despair-an t-òran, agus an uairsin an fhaireachdainn.
Thàinig an t-òran bho thùs aig pàrtaidh anmoch ann am Beul Feirste far an do chluich e gig (tha na h-Èireannaich eòlach air a ’bhàrdachd ann an ceòl dùthchail nas fheàrr na a’ mhòr-chuid de Easterners ann an Ameireagaidh). Bha e air a chuairteachadh le luchd-brathaidh, na shuidhe ann am meadhan na fèise, ag èisteachd ri òran Dylan le caraid Èireannach dha a bha ag òl cus. Agus thuirt a charaid, Tha fios agad carson a tha mi deoch làidir? Leis nach urrainn dhomh sgrìobhadh mar Dylan.
Is e an eu-dòchas brèagha sin, thuirt Rodney.
A rèir coltais, bha e ga fhaireachdainn fhèin. Seo fosgladh an òrain a nochd, am fear air a ’chlàr ùr aige:
Tha eu-dòchas brèagha a ’cluinntinn Dylan nuair a tha thu air mhisg aig 3 sa mhadainn.
Le bhith a ’faighinn a-mach nach eil na cothroman ge bith dè nach sgrìobh thu a-riamh coltach ris.
Is e eu-dòchas brèagha an adhbhar gun lean thu a-steach don t-saoghal seo gun srian.
‘Caite an àiteigin a-muigh mus luidh thu an fhìor shàr-obair reic thu d’ anam airson peantadh.
Ùidh: Tha mi a ’smaoineachadh gu bheil Rodney Crowell air òrain a sgrìobhadh a chumas iad fhèin còmhla ri Dylan’s. (Is e an t-eu-dòchas a th ’agam - tha mi leisg a bhith ga ghairm brèagha - nach bi mi a-riamh a’ sgrìobhadh òran cho math ri Rodney Crowell’s.)
An uairsin dh ’fhaighnich mi dha mu dheidhinn‘ Til I Gain Control Again.
Dh ’innis e dhomh gun tàinig e bho glè thràth na dhreuchd, goirid às deidh dha Nashville a ruighinn, agus gun robh mi airson aire Townes Van Zandt, an seinneadair is sgrìobhadair òran ainmeil à Texas agus ùghdar a’ bhailead clasaigeach de eu-dòchas brèagha, Pancho agus Lefty.
Thuirt e rium gun do sgrìobh e ‘Til I Gain Control Again ann an seòrsa trance trì latha.
Gu dearbh, thuirt e, tha mi air a ’bheachd a dhèanamh, le cuid de dh’ òrain, gu bheil iad coileanta ann an tomhas eile, agus gur e an obair agam a bhith gan faighinn bho thall an sin chun an seo. Tha e cha mhòr coltach ri tadhal.
Bha ùidh agam anns a ’chànan spioradail anns an do bhruidhinn e mu sgrìobhadh òrain. Dè an rìoghachd às an tàinig an eu-dòchas bòidheach?
Cha robh eu-dòchas mo phàrantan brèagha, thuirt e. Bha e bho bhochdainn - bha iad bochd le salachar, agus bha tòrr fearg ann. Annamsa, tha mi a ’smaoineachadh gun deach eadar-theangachadh gu bròn. Cha robh mi airson duine sam bith a ghoirteachadh bho fearg; B ’fheàrr leam mi fhìn a ghoirteachadh. Agus lorg mi dòighean air a dhèanamh.
Thug e iomradh oblique air Muse a bha mi a ’sgrìobhadh dha, boireannach a bha den bheachd gu robh mi nam shitheel - is e a’ bhuaidh a th ’ann gun do ghortaich e e fhèin le bhith ga dochann. Tha mi creidsinn gum feum sinn feitheamh gus am faigh na cuimhneachain a-mach cò i.
Ma choimheadas tu air cuid de na h-òrain thràth agam, ‘Ashes by Now’ agus Til I Gain Control Again, ’thuirt e, tha tòrr neo-airidh ann, agus is urrainn dhomh a bhith a’ coimhead air mo strì le neo-airidh. Man, tha am faireachdainn de neo-airidh na àite diùid airson tòiseachadh.
Hey, tha e na àite nas miosa airson a thighinn gu crìch, bha mi airson a ràdh. An àite sin, dh ’fhaighnich mi dha mu loidhne bhon t-sèist‘ Til I Gain Control Again:
‘Tha tionndadh ann far am bi mi a’ snìomh. ’A’ ciallachadh far am bi thu-
Tha e gu bhith a ’tachairt a-rithist, seadh, thuirt e.
Bha mi a ’smaoineachadh air caractar Graham Greene a tha Christopher Hitchens ag ainmeachadh mar rud beag ro fhollaiseach: Dr. Czinner. Tha oidhirpean ann far am bi mi a ’snìomh: Tha oidhirpean ann, dh’ fhaodadh Graham Greene a ràdh, a dh ’aindeoin (no air sgàth) ar rùintean as fheàrr, far am peacaich sinn. Bidh sinn gu bhith na Dr. Czinner. A-nis tha mi a ’tuigsinn carson a tha mi air mo tharraing chun an dà sgrìobhadair: eu-dòchas thairis air neo-airidh.
Agus an uairsin tha e ag innse dhomh rudeigin iongantach: tùs spioradail a mhothachaidh. Dh ’innis e dhomh mun dòigh anns an do dh'fhàs e suas ann an teaghlach de Pentecostalists. Dà ghearradh air falbh bho luchd-làimhseachaidh nathair, is e an dòigh a chuir e e. Agus gum biodh a mhàthair a ’tuiteam sìos san eaglais agus a’ tòiseachadh a ’bruidhinn ann an teangannan. Agus mar a bhiodh am ministear a ’dol a-null thuice, a’ cromadh sìos, a ’cur a làmh air a beulaibh agus ag eadar-theangachadh na faclan neo-fhaicsinneach a’ dòrtadh a-mach bhuaipe a-steach do na thuirt e mar theachdaireachd bho Dhia.
Bha mi a ’smaoineachadh air an seo nuair a bha Rodney Crowell a’ bruidhinn mu dheidhinn sgrìobhadh òrain, mar a thàinig cuid de dh ’òrain thuige bho rìoghachd eile agus dìreach sgrìobh e sìos iad. Eadar-theangachadh rudeigin bho rìoghachd an neo-fhaicsinneach gu rudeigin brèagha, uaireannan so-thuigsinn gu spioradail. Thàinig aon òran, thuirt e rium, thuige coileanta ann am bruadar, agus cha do dh'atharraich mi ach aon fhacal.
Thàinig iongnadh no dhà às na ceistean agam mu thùs nan òran aige. Bha dhà den fheadhainn as cumhachdaiche a rinn e o chionn ghoirid, òrain a bha mi a ’smaoineachadh a bha mu dheidhinn gaol, a’ tionndadh a-mach mu dheidhinn bàs. No an dòigh anns a bheil gaol an-còmhnaidh fo sgàil bàs neo-sheasmhach.
Bha Stilll Learning How to Fly, bhon chlàr mu dheireadh aige, 2003’s Fate’s Right Hand, a thàinig gu bhith na òran a sgrìobh e dha caraid a bha a ’bàsachadh. Agus tha Adam’s Song bhon aon chlàr sin - òran le marbhadh a ’diùltadh ionnsachadh mu bhith a’ fuireach le cridhe briste fad-beatha air a thionndadh a-mach gu bhith na òran a sgrìobh e dha caraid eile a bha air bàsachadh na òige. Uill, ann an dòigh, tha iad nan òrain gaoil. Cha mhòr na chuimhneachan nach eil ann am bàs a ’ghràidh ach na chuimhneachan air rudeigin eadhon nas do-sheachanta agus deireannach.
Agus cuimhnich an òran sin air an do bhruidhinn e a thàinig thuige ann am bruadar agus nach do dh'atharraich e ach aon fhacal? B ’e an ìre àrd de ar deasbad mu sgrìobhadh òrain a bhith a’ buntainn ri aon fhacal ann an aon de na h-òrain as ainmeil aige, Shame on the Moon.
Ma tha thu eòlach air an òran idir, is dòcha gu bheil thu eòlach air - mar a rinn mi airson ùine mhòr - bho chòmhdach Bob Seger. Tha cuimhne agad: Cuir a ’choire air meadhan oidhche / Mo nàire air a’ ghealach. Ach cha robh mi air a chluinntinn mar òran Rodney Crowell gus an do dh ’èist mi ri dreach bho aon de na clàran tràth aige agus mu dheireadh thug mi aire do bharrachd air a’ choire air meadhan oidhche / Shame on the moon. Gu dearbh, is e seo aon de na rudan as fheàrr, creid mi.
Is e seo aon de na rudan as fheàrr, ach chan urrainn dha seasamh gus a chluinntinn - gu dearbh, tha e a ’diùltadh a sheinn. Chan eil e mu dheidhinn Bob Seger; bu toil leis an dreach Bob Seger, thuirt e. Is toil leis an t-òran, thuirt e. Ach a-mhàin aon fhacal-aon tha e a ’faireachdainn, mar sgrìobhadair òrain, nach do shoirbhich leis ceart, agus tha seo air an t-òran a mhilleadh dha gu bràth.
No a bheil? Dh ’fhaighnich mi dè am facal, agus thuirt e gu robh e anns an rann mu dheireadh.
Ach an toiseach dh ’innis e dhomh cò às a thàinig an t-òran - tùs a tha is dòcha air mallachd a dhèanamh air. Thòisich mi a ’sgrìobhadh sin nuair a bha mi a’ coimhead craoladh air an rud Jim Jones, thuirt e rium. An rud Jim Jones: fèin-mharbhadh mòr a tha cha mhòr air a dhìochuimhneachadh ann an Guyana de chuid de 900 deisciobal den t-searmonaiche saidhgeòlach carismatach, Jim Jones. Tha an luchd-fulaing brònach aig a bheil am prìomh dhìleab a-nis mar abairt glacaidh gu ìre neo-iomchaidh: Ghabh iad an Kool-Aid.
Chan eil e coltach gu bheil an t-òran a ’nochdadh na bròn-chluich gu follaiseach. Ach tha e coltach gu bheil rudeigin aige ris an neo-chomas fios a bhith agad, eòlas fhaighinn air mac an duine eile.
Tha aon rann, mar eisimpleir, mu dheidhinn cò ris a tha e coltach a bhith am broinn cridhe boireannaich a ’co-dhùnadh:
Bidh cuid de dhaoine a ’dol às an rian,
Bidh cuid de na fir a ’dol slaodach,
Tha fios aig cuid de na fir dè dìreach a tha iad ag iarraidh,
Cha tèid cuid de na fir a-riamh.
Ach is e an rann mu dheireadh, facal anns an loidhne mu dheireadh, a tha ga iomain:
‘Adhbhar gus am bi thu ri taobh fear
Chan eil fios agad cò as aithne dha.
Cò as aithne dha. Is e sin a tha a ’cur dragh air: cò as aithne dha. Tha e a ’faireachdainn gun deach a chuir dheth agus nach eil e a’ ciallachadh dad agus gu bheil e a ’fàiligeadh, gu bheil e a’ toirt a-mach an t-òran gu lèir le cho neo-àbhaisteach. Tha e neo-àbhaisteach do neach-ealain a bhith a ’faireachdainn sin gu làidir mu aon de na h-òrain as soirbheachaile aige. An eu-dòchas àlainn bho sgrìobhadair nach urrainn a ghairm lochtach a ghairm air ais. Ach tha e air innse dha caraidean seinneadair-sgrìobhadair ma thèid aca air loidhne nas fheàrr na sin a chruthachadh, faodaidh iad a chleachdadh.
Ach chan eil aig duine, tha e ag ràdh.
Uill, bidh amadan a ’reubadh a-steach…. Carson nach dèan thu e ‘Chan eil fios agad dè a tha fios aige’? Dh'fhaighnich mi dha. Mo reusanachadh: Is e sin an dìomhaireachd, nach e - ciamar a tha diofar dhaoine eòlach air an t-saoghal ann an diofar dhòighean, dòighean a tha gar gearradh air falbh bho chèile?
Nuair a thuirt mi na tha fios aige, b ’urrainn dhomh fhaicinn - tha mi cinnteach! - bha stad beag ann. Cha tuirt e Yeah, fhuair thu e, ach thug e stad dha (shaoil mi). Chan urrainn dhomh a chreidsinn nach do smaoinich cuideigin eile mu dheidhinn, ach cha tuirt e dad a bharrachd; ghluais e air adhart.
Mar sin seo an aonta: tha mi a ’smaoineachadh gun do shuidhich mi an t-òran. Tha mi a ’smaoineachadh gum bu chòir dha a thoirt gu buil. Tha mi a ’smaoineachadh gum bu chòir dha tòiseachadh air a sheinn a-rithist. Clàraich dreach ùr a-rithist leis an atharrachadh aon-fhacal agam. Ann an sgeama nan rudan, tha e dìreach mu aon fhacal. Ach aon fhacal chuir mi ri òran Rodney Crowell! Siuthad! Chan eil eu-dòchas nas bòidhche dhomh; Bidh mi riaraichte. Cha bhith e fada gus an tòisich mi a ’gairm mo cho-sgrìobhadair dha.
