Bill Irwin ann an riochdachadh brìgheil riochdaire na h-Èireann de Air Beckett: Air an scrion .Riochdaire Èireannach Fichead bliadhna air ais, rinn mi ath-sgrùdadh air Bill Irwin ann an Samuel Beckett’s Teacsan gun dad aig Classic Stage Company agus cho-dhùin iad gu grinn: Chan urrainn dha Clowns Beckett a dhèanamh. Bha mi òg agus bha mi a ’smaoineachadh gum b’ urrainn dhomh dearbhaidhean mòra a dhèanamh mu ùghdar A ’feitheamh ri Godot . Bha, bha buaidh shònraichte aig cleasaichean film sàmhach air stoidhle Beckett, agus tha mòran de ghnìomhachas èibhinn agus àbhachdas grotach anns na dealbhan-cluiche aige (no teacsaichean air an atharrachadh airson an àrd-ùrlar). Ach am bu chòir dha cleasaichean (no dannsairean air an trèanadh, a thaobh Mikhail Baryshnikov, mar eisimpleir) a chuir an gnìomh?
An rud a chuir dragh orm an uairsin mu Irwin’s Beckett b ’e lùth-chleasachd agus mionaideachd labhairteach luath a bh’ ann. Tha an corpas daonna ann an obair Beckett an-còmhnaidh a ’crìonadh: bidh e a’ goil, a ’goirteachadh, no dìreach a’ diùltadh gluasad. No eile is e cuileanan feòla a th ’annainn, air an cuairteachadh le feachdan nach fhacas roimhe, sparradh obann. San aon dòigh, faodaidh an cànan aige dòrtadh a-mach ann an casgannan de neòinean erudite, no lùbadh air ais a-null agus a-nall - smuaintean le smuaintean mu smuaintean.
Dh ’fhaodadh tu gabhail ris gur e feòil dhearg a tha seo airson an clown. Ach cha b ’urrainn dhomh faighinn thairis air neart Irwin, a spionnadh cinetach, cho deònach‘ s a bha e sealltainn dhuinn mar as urrainn dha a chnàimh-droma a thuiteam no ceum a-steach do phlug eabarach le mionaideachd dannsa. Chaidh a h-uile clàr de ghàirdeanan, a h-uile tionndadh den bheul no cumadh gutha a calibratachadh agus a chleachdadh le mionaideachd fuadain. Dhòmhsa, b ’e Irwin an clown mar jock. Bha mi airson gum biodh cuirp agus guthan Beckett gun cheàird, falamh bho bheusachd - ach a-mhàin an toil a bhith a ’trod agus a’ cabadaich. Is e an taigh-cluiche, às deidh a h-uile càil, an ealain as dìomhaire oir is ann an sin nach urrainn do dhuine dad a dhèanamh air an àrd-ùrlar agus a bhith dràmadach.
Tha a h-uile ath-shealladh seo dìreach gu whimper: Thoir mathanas dhomh, Bill Irwin. Tha mi a ’cumail a-mach a bheil teagamhan agam a bheil clowns nan eadar-mhìnearan air leth math de Beckett. Ach tha e coltach gu bheil teagamhan agad cuideachd. A bheil sgrìobhadh Samuel Beckett na sgìre clown nàdurrach? bidh an cluicheadair a ’faighneachd tràth air a thlachd Air Beckett / In Screen . Is e sin ceist a nì sinn a sgrùdadh agus a sgrùdadh. Tha mo dhearbhadh air ceann muc air a leagail le do irioslachd socair. Mar a bha e a-rithist is a-rithist rè an tachartais bhlàth, tharraingeach, chofhurtail seo air-loidhne, a ’sruthadh an-asgaidh tro 22 Samhain.
Dà bhliadhna air ais, choilean Irwin an cuimhneachan-ish aige Air Beckett aig an Irish Repertory Theatre (a chaill mi) agus a-nis tha e fhèin agus an co-stiùiriche M. Florian Staab air tilleadh gu àrd-ùrlar Irish Rep gus an taisbeanadh a chlàradh airson luchd-èisteachd cuarantain. Air a chuairteachadh le glè bheag de phìosan suidhichte agus zany couture (chan e aon ach dà phaidhir de baggy pants), tha Irwin a ’tarraing air deicheadan de ghinean coileanaidh agus beul-aithris gus faighneachd gu dùrachdach, Ciamar a bu chòir dhuinn na dealbhan-cluiche duilich seo a dhèanamh, nas lugha a ’còrdadh riutha?
Chan eil freagairtean furasta aig Irwin, ag aideachadh nach e sgoilear a th ’ann, nach eil Fraingis aige, agus a’ tighinn aig a h-uile càil bho shealladh cluicheadair. Tha an loidhne 75-mionaid goirid ach gu math riarachail. Tha Irwin ag aithris earrann no dhà tarraingeach bho Teacsan gun dad ; bidh e a ’leughadh an eerie sin an trannsa taisbeanaidh bho An t-ainm ; bidh e a ’tionndadh earrann le duanag bho Watt a-steach gu pìos bravura vaudeville; agus tha e gar coiseachd troimhe A ’feitheamh ri Godot, a ’toirt a-steach òraid spew logorrheic Lucky. Air an t-slighe, tha Irwin a ’nochdadh stereotype na Gaeilge àrd-ùrlair agus a’ mìneachadh a bhith a ’bruidhinn leis an stràc Ameireaganach aige, gun a bhith a’ feuchainn ri rosg gruamach Beckett a sgioblachadh.
Eadar cuirmean buadhach ach fo-bheachdach, thug an aoigh seunta againn TED Talks fiosrachadh bunaiteach mu Beckett. Is dòcha gum bi an fheadhainn a tha fìor eòlach air ìomhaigh an latha an-diugh ag iarraidh na h-earrannan sin a chuir air adhart gu luath: mar a chaidh na prìomh theacsaichean aige a sgrìobhadh ann am Fraingis agus an uairsin eadar-theangachadh gu Beurla; fuaimneachadh caochlaideach Godot; agus mar a bha Beckett a ’sabaid anns an Fhreasdal aig àm an Dàrna Cogaidh, is dòcha a’ cur dath air a shealladh air maitheas gnèitheach daonnachd.
Aig a ’cheann thall, thòisich mi a’ smaoineachadh gu bheil Irwin - ùine an dèidh dha sùil mhath a thoirt air a ’chòisir aige agus a bhith a’ bogachadh a leanaibh blues - air a thighinn gu bhith coltach ris an ùghdar eireachdail eireachdail. Na gruaidhean memento mori sin, tha am mìle-slat sin a ’coimhead; nach eil iad a ’moladh eòlas nas dlùithe air laigse, crìochnachd agus teachdachd? Dh ’fhaodadh tu a ràdh gu bheil sinn uile a’ tramps Beckett a-nis, a ’feitheamh ann an limbos hermetic gun mòran mothachadh air ùine no adhbhar. A bheil Irwin air fàs gu bhith na Beckett, no a bheil mi?
